Każdy mniej więcej wie, czym jest programowanie, ale nie każdy potrafi stworzyć definicję. A mogłaby ona wyglądać na przykład tak: programowanie to proces tworzenia zestawu instrukcji, które mówią komputerowi, jak ma wykonać dane zadanie.

Czy to jest trudne? Przekonaj się sama lub sam!

Co to jest programowanie?

Jak się programuje? Przy użyciu różnych języków programowania komputerowego, takich jak JavaScript czy Python. Każdy z nich ma swą charakterystyczną konstrukcję i nieco inne zastosowanie. Każdy skonstruowany jest na bazie logicznego myślenia w stylu “prawda” i “fałsz”. Na czym polega programowanie w praktyce? Na napisaniu odpowiedniej, jak najprostszej, w sensie konstrukcyjnym i jednocześnie najbardziej precyzyjnej instrukcji w języku, który jest najlepszy do komunikowania określonych zadań.

Czy programowanie jest trudne?

Zadając to pytanie wyszukiwarce Google, otrzymasz prawdopodobnie tyle samo odpowiedzi twierdzących, jak i zaprzeczających. Optymiści mówią: programowanie jest łatwe i każdy przy odrobinie wysiłku może programować. Pesymiści twierdzą, że programowanie jest trudne, trwa długie lata, nie każdy może być programistą, tylko Ci najzdolniejsi. Prawda leży pośrodku.

Praktykę najłatwiej porównać z nauką np. obcego języka naturalnego, czyli takiego, który powstał w procesie ewolucji biologicznej i społecznej. Są języki, które ze względu na swą budowę, już po kilku miesiącach pozwalają przeprowadzić prostą rozmowę. Zwłaszcza jeśli ktoś w procesie uczenia się położył duży nacisk na zrozumienie drugiej strony. Podobnie jest z niektórymi językami sztucznymi, w tym programistycznymi.

Po kilku miesiącach nauki i treningu można już coś stworzyć, chociaż raczej nie będzie to programistyczna poezja. Różnica między językami polega na tym, że ten naturalny służy do komunikowania się między ludźmi, a języki programistyczne stworzono, aby komunikować się z komputerem. I podobnie jak w relacjach międzyludzkich – im więcej wiemy o naszym “rozmówcy”, tym łatwiej się dogadamy.

Jak zacząć programować?

Na początku z pewnością warto zrozumieć podstawowe koncepcje dotyczące programowania, czyli działanie komputera i logikę funkcjonowania programu komputerowego. Aby zrozumieć sam proces programowania, można najpierw pobawić się językami wizualnymi, czyli visual languages. Jednym z nich jest np. Alice, darmowy język wizualny do tworzenia gier. Z takim przygotowaniem można przystąpić do uczenia się języka programowania.

Jak to zrobić? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, wszystko zależy od indywidualnej sytuacji adepta programowania. Można pójść na czteroletnie studia, zrobić roczny kurs programowania, albo półroczny bootcamp kodowania. Można także wkręcać się w programowanie powoli, systematycznie i na własną rękę, a ewentualny dyplom lub certyfikat zrobić później.

Problemy początkujących programistów

Nowe słowa i pojęcia

Wielu programistów wyznaje, że dużo czasu zajęło im na początku nauczenie się różnych pojęć programistycznych i ich znaczenia. Mnóstwo nowych abstrakcyjnych pojęć, trudno było do czegokolwiek przypisać, a szkolenia prowadzone programistycznym żargonem zachęcały jedynie do ucieczki. Pomogło odpowiednie przygotowanie teoretyczne i duża doza cierpliwości.  

Brak celu

Rozwiązywanie nieciekawych zadań przy pomocy niezrozumiałych komend bywa dość frustrujące. Dlatego dobrze wybrać sobie cel i uczyć się programowania, dążąc do celu. Jeśli np. chcesz zrobić sobie własną grę, poszukaj kursu na temat “Jak zrobić grę przy pomocy Java”? Czy Java jest trudna? Nie. To jeden z prostszych języków programowania. Jeśli zaczniesz już od pierwszej chwili używać go do nauki czegoś ciekawego, nauczysz się o wiele szybciej.

Frustracja, zniechęcenie, zwątpienie w siebie

Nauka języka bywa trudna i skomplikowana, wymaga praktyki i czasu. Intensywny trening to jednak świetna okazja do zmierzenia się z samym/samą sobą i własnymi demonami. Jeśli napotykasz trudności, a w twojej głowie pojawia się głos mówiący, że jesteś do niczego i nigdy Ci się nie uda – musisz nauczyć się z tym głosem walczyć. Trudności można przyjmować ze spokojem i traktować jako dobrą okazję do rozwoju osobistego.